Οικογενειακό Δίκαιο
Το Οικογενειακό Δικαστήριο βάση του περί Οικογενειακών Δικαστηρίων Νόμου του 1990 (23/1990) είναι το αρμόδιο δικαστήριο προς επίλυση των διαφορών οικογενειακού δικαίου, όπως:
-
Λύση Θρησκευτικού γάμου οποιασδήποτε θρησκείας
-
Λύση πολιτικού γάμου
-
Ρύθμιση θεμάτων γονικής μέριμνας, διατροφής, αναγνώρισης τέκνου, υιοθεσίας, και οποιαδήποτε άλλη διαφορά (εφόσον ένας από τους συζύγους έχει την διαμονή του στην Δημοκρατία για οποιαδήποτε συνεχή περίοδο πέραν των τριών μηνών)
-
Ρύθμιση των περιουσιακών σχέσεων των συζύγων
-
Θέματα οικογενειακών σχέσεων σε δικαστική διαδικασία που εγείρεται σύμφωνα με το ενωσιακό δίκαιο ή με τις διατάξεις διμερών ή πολυμερών συμβάσεων στις οποίες έχει προσχωρήσει η Κυπριακή Δημοκρατία(π.χ. αρπαγή παιδιού)
Το γραφείο μας κατέχει τεράστια πείρα όσο αφορά θέματα οικογενειακού δικαίου και έχει εκπροσωπήσει επάξια εκατοντάδες ανθρώπους ώστε να διευθετηθεί στο μέγιστο δυνατό βαθμό η επικοινωνία με τα παιδία τους καθώς και οι περιουσιακές τους διαφορές.
1
Διαζύγιο
Με αίτηση στο οικογενειακό δικαστήριο οι σύζυγοι μπορούν να λύσουν τον γάμο τους με ένα από τους λόγους διαζυγίου του περί Γάμου Νόμου του 2003 (104(I)/2003). Έπειτα απο την τελευταία τροποποίηση του νόμου η λύση γάμου με συναινετικό διαζύγιο είναι πλέον εφικτή.
2
Συζυγική Στέγη
Κατά την περίοδο που οι σύζυγοι βρίσκονται σε διάσταση το οικογενειακό δικαστήριο μπορεί κατόπιν αίτησης ενός από τους συζύγους για λόγους επιείκειας, τυχόν ειδικών συνθηκών του καθενός από τους συζύγους και του συμφέροντος των τέκνων, να παραχωρήσει στον ένα σύζυγο την αποκλειστική χρήση ολόκληρου ή τμήματος του ακινήτου που χρησιμεύει ως κύρια διαμονή τους (οικογενειακή στέγη), ανεξάρτητα από το ποιος από αυτούς είναι κύριος ή έχει απέναντι στον κύριο το δικαίωμα της χρήσης του.
3
Περουσιακές Διαφορές
Ο περί Ρυθμίσεως των Περιουσιακών Σχέσεων των Συζύγων Νόμος του 1991 (232/1991) αναγνωρίζει την περιουσιακή αυτοτέλεια του κάθε συζύγου ή οποία δεν μεταβάλλεται λόγο του γάμου, εκτός μιας περίπτωσης.
Στην περίπτωση λύσης, ακύρωσης, η διακοπής της έγγαμης σχέσης, αν διαπιστωθεί ότι η περιουσία ενός εκ των συζύγων έχει αυξηθεί από την ημέρα τέλεσης του γάμου, τότε ο άλλος σύζυγος θα δικαιούται επι αυτής της αύξησης, μόνο εάν καταδειχτεί ότι συνέλαβε με τον οποιοδήποτε τρόπο σε αυτή την αύξηση. Το δικαστήριο θα επιδικάσει προς όφελος του το μέρος της αύξησης το οποίο προέρχεται από την δική του συμβολή.
Ο σύζυγος ο οποίος διεκδικεί προς όφελος του μέρος της αύξησης έχει το βάρος να αποδείξει στο δικαστήριο ότι:
-
Η περιουσία του άλλου συζύγου όντως αυξήθηκε από την ημερομηνία τέλεσης του γάμου μέχρι την διακοπή της έγγαμης σχέσης, τη λύση του γάμου, ή την ακύρωση, και
-
Ότι αυτός συνέλαβε με οποιοδήποτε τρόπο σε αυτή την αύξηση
Νοουμένου ότι τα ανωτέρω αποδεικνύονται, ο νόμος επιβάλει μαχητό τεκμήριο ότι η συνεισφορά ανέρχεται στο 1/3 της αύξησης της περιουσίας, εκτός εάν καταφανεί στο δικαστήριο μεγαλύτερη ή μικρότερη συνεισφορά.
Στην αύξηση της περιουσίας δεν υπολογίζεται ότι αποχτήθηκε δυνάμει δωρεάς, κληρονομιάς, διάθεση περιουσίας ή άλλης χαριστικής αιτίας.
4
Διατροφή
Ο νόμος αναγνωρίζει 3 ειδών διατροφές:
-
Διατροφή μεταξύ συζύγων
-
Διατροφή απο τους συζύγους προς τα τέκνα
-
Διατροφή απο τους συζύγους προς τους γονείς του
Σημαντικό είναι πως και στις 3 περιπτώσεις η διατροφή είναι υποχρέωση και όχι επιλογή.
5
Κινητή Περιουσία
Κινητή περιουσία στο όνομα του ενός των συζύγων ανήκει σε αυτόν έστω και αν χρησιμοποιούταν μόνο από τον άλλο σύζυγο ή και από τους δύο μαζί. Ο σύζυγος όμως στον οποίο ανήκει η κινητή περιουσία υποχρεούται να παραδώσει την χρήση των οικιακών αντικειμένων που είναι απολύτως απαραίτητα για την χωριστή εγκατάσταση του άλλου, κατόπιν διαταγής του δικαστηρίου για λόγους επιείκειας.
Το δικαστήριο έχει επίσης εξουσία να κατανέμει την χρήση των κινητών που ανήκουν και στους δύο, σύμφωνα με τις προσωπικές ανάγκες του καθενός. Το δικαστήριο δύναται επίσης να επιδικάσει εύλογη αποζημίωση στον σύζυγο για την χρήση του κινητού που του ανήκει και που παραχωρήθηκε στον άλλο σύζυγο.
