Σωματικοί
Τραυματισμοί

Αφορούν αποζημιώσεις που δεν είναι ξεκάθαρες χρηματικές απαιτήσεις και αφορούν τον πόνο και την ταλαιπωρία που ο τραυματίας υπέστη συνέπεια του δυστυχήματος, καθώς και την απώλεια των ανέσεων και απολαύσεων της ζωής. Αυτές θα πρέπει να αποζημιωθούν σε χρήμα, όσο καλύτερα μπορεί το χρήμα να τις αποζημιώσει. Ο τραυματίας δικαιούται σε μια δίκαιη και εύλογη αποζημίωση για το σύνολο των τραυμάτων του και όχι για κάθε τραύμα ξεχωριστά. Οι χρηματικές αποζημιώσεις δεν αποκαθιστούν την υγεία του θύματος του αστικού αδικήματος της αμέλειας. Γι' αυτό, δεν αποτελούν τέλειο μέτρο αποκατάστασης· είναι όμως το καλύτερο γνωστό μέσο αποκατάστασης. Όπου οι βλάβες προκαλούν μόνιμη αναπηρία και δυσχέρεια στην ανθρώπινη λειτουργία, οι αποζημιώσεις αποτιμούνται με βάση τη μακροχρόνια προοπτική. Όταν, ως αποτέλεσμα των κακώσεων, μειώνεται η ικανότητα για εργασία, η αποζημίωση αντιστοιχεί προς τη ζημία η οποία κατά λογική πρόβλεψη θα προκύψει.

Ως γενικές αποζημιώσεις μπορούν να επιδικασθούν ζημιές που δεν έχουν αποκρυσταλλωθεί ακόμη, όπως για παράδειγμα απώλεια μελλοντικών απολαβών, μελλοντική ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, έξοδα μελλοντικής κατ'οίκον φροντίδας κ.τ.λ..

Είναι αποζημιώσεις που αφορούν ξεκαθαρισμένο χρηματικό ποσό, το οποίο θα πρέπει να δικογραφιθεί και να αποδειχτεί ούτως ώστε να επιδικαστεί αποζημίωση. Τέτοιες αποζημιώσεις αφορούν τα πραγματικά έξοδα στα οποία έχει ήδη υποβλήθει ο τραυματίας συνέπεια της αμελούς πράξης. Τέτοια έξοδα είναι μεταξύ άλλων οι ζημιές στο αυτοκίνητο, φυσιοθεραπείες, ιατρικά πιστοποιητικά, χαμένα ημερομίσθια κ.τ.λ.

Ο τραυματίας υποχρεούται όχι μόνο στην ακριβή απόδειξη της προκληθείσας ειδικής ζημιάς του, αλλά και σε απόδειξη του ευλόγου τέτοιας δαπάνης.

Σε θανατηφόρα ατυχήματα το πρόσωπο που θα ευθυνόταν για το αστικό αδίκημα αν δεν επακολουθούσε ο θάνατος, θα είναι παρά το θάνατο υπόχρεος για την καταβολή αποζημιώσεων. Τέτοιες αποζημιώσεις αφορούν αποζημιώσεις προς όφελος της περιουσίας του αποβιώσαντος και προς όφελος των εξαρτωμένων του.

1. Αποζημιώσεις προς όφελος της περιουσίας του αποβιώσαντος

Αφορούν ειδικές αποζημιώσεις που είχαν δημιουργηθεί πριν τον θάνατο και είναι κατά κανόνα περιορισμένες. Οι πιο κάτω ανακτήσιμες ζημιές αποτελούν μέρος της περιουσίας του αποβιώσαντος και κατανέμονται στους κληρονόμους σύμφωνα με τις οδηγίες της διαθήκης ή με τις σχετικές νομοθετικές διατάξεις.

Χρειάζεται η αυστηρή απόδειξη τους και αφορούν τα ακόλουθα:

• Ζημίες στο όχημα του αποβιώσαντος(για τροχαία)

• Απώλεια ημερομισθίων(για την περίοδο μεταξύ του δυστυχήματος και του θανάτου, αν ο θάνατος δεν ήταν ακαριαίος)

• Πόνο και ταλαιπωρία(από την ημέρα έγερσης του δικαιώματος μέχρι το θάνατο, αν ο θάνατος δεν ήταν ακαριαίος)

• Για μείωση της διάρκειας της ζωής(αν ο θάνατος δεν ήταν ακαριαίος και ο αποβιώσαντας γνώριζε ότι η διάρκεια της ζωής του έχει μειωθεί)

• Ιατρικά έξοδα και δαπάνες νοσηλείας

• Έξοδα για έκδοση ιατρικών πιστοποιητικών

• Έξοδα κηδείας και διαχείρισης

 

2. Αποζημιώσεις προς όφελος των εξαρτώμενων του αποβιώσαντος

Στους εξαρτώμενους συμπεριλαμβάνονται μεταξύ άλλων ο/η σύζυγος, οποιοδήποτε τέκνο ή άλλο κατιόντα, οποιοδήποτε γονιό ή άλλο ανιόντα και οποιοδήποτε αδελφό ή αδελφή, θείο ή θεία, του αποβιώσαντος.

Οι ανωτέρω για να δικαιούνται σε αποζημιώσεις θα πρέπει να αποδείξουν ότι είχαν λογική προσδοκία για χρηματικό όφελος από τον αποβιώσαντα, να ήταν δηλαδή οικονομικά εξαρτώμενοι του.

Επίσης προς όφελος των εξαρτώμενων δυνατό να επιδικαστούν αποζημιώσεις για απώλεια υπηρεσιών της μητέρας και/ή συζύγου και για απώλεια της μητρικής αγάπης, φροντίδας και επιμέλειας.

 

3. Αποζημίωση για οδύνη λόγω Απώλεια Οικείου (bereavement)

Ένα κατ’ αποκοπής ποσό ύψους €17.806, επιδικάζεται στο σύζυγο του αποβιώσαντος ή τον σύζυγο της αποβιωσάσης και των τέκνων τους, εάν δεν υπάρχει σύζυγος ή τέκνα στους γονείς του αποβιώσαντα.

Το ανωτέρω ποσό καταμερίζεται εξίσου στους δικαιούχους.

Αυτή η αποζημίωση δεν αποκλείει την δυνατότητα αξίωσης αποζημίωσης σε περίπτωση που η απώλεια έλαβε χώρα κάτω από τέτοιες περιστάσεις που να προκάλεσε νευρικό κλονισμό σε ορισμένα πρόσωπα.

Ο νευρικός κλονισμός δεν αφορά τη θλίψη ή τη λύπη που δυνατόν να προκαλέσει ένα δυσάρεστο συμβάν, αφού τέτοια συναισθήματα δεν είναι αγώγιμα. Αφορά όμως ψυχιατρική ή νευρολογική ασθένεια, απόρροια ενός σοβαρού και δυσάρεστου γεγονότος. Δεν αφορά φόβο για κάτι που ενδεχομένως να συμβεί στο μέλλον. Θα πρέπει να προκύψει ζημιά ή απώλεια για την επιδίκαση τέτοιων αποζημιώσεων.

Γίνεται διάκριση μεταξύ προσώπων οι οποίοι είναι πρωταρχικά θύματα στο ατύχημα(primary victims) και δευτερευόντων θυμάτων(secondary victims).

Ως πρωταρχικά θύματα είναι τα άμεσα εμπλεκόμενα στο ατύχημα και είναι σε αυτά που οφείλετε το καθήκον επιμέλειας του αμελούς αδικοπραγήσαντα. To θύμα θα δικαιούται σε αποζημιώσεις άσχετα αν o τραυματισμός του ήταν μόνο σωματικός ή νευρικός ή και τα δύο και άσχετα αν ο δράστης δεν μπορούσε εύλογα να προβλέψει ότι το θύμα θα υφίστατο μόνο νευρικό κλονισμό. Είναι αρκετό να είναι προβλεπτός ο οποιοσδήποτε τραυματισμός.

Ως δευτερεύον θύμα θεωρείται όποιος βρίσκονταν πλησίον της σκηνής του ατυχήματος και δεν έχει υποστεί σωματικό τραυματισμό, το έμμεσα εμπλεκόμενο θύμα, το οποίο παρακολουθεί το συμβάν ή πληροφορείται για αυτό και ο νευρικός κλονισμός είναι επακόλουθο του τι άκουσε και είδε. Για αυτή την κατηγορία των θυμάτων υπάρχουν ασφαλιστικές δικλείδες διότι ελλοχεύει ο κίνδυνος της υπερβολικής και απεριόριστης ευθύνης του δράστη. Η ευθύνη του δράστη βασίζεται στο ότι ήταν προβλεπτός ο ψυχικός τραυματισμός του τρίτου προσώπου λόγω της εγγύτητας του με το συμβάν, ή με τα αμέσως επακόλουθα του συμβάντος και βεβαίως λόγω της σχέσης του με το πρωτεύοντα θύμα του ατυχήματος.