Διατροφή Ανηλίκου

Η Διατροφή Ανηλίκου στην Κύπρο ρυθμίζεται με τον Ο περί Σχέσεων Γονέων και Τέκνων Νόμος του 1990 (216/1990) (ο ‘’Νόμος’’).

Ως τέκνο (το ‘’ανήλικο τέκνο’’) θεωρείται πρόσωπο το οποίο δεν συμπλήρωσε το 18ο

έτος της ηλικίας του, εξαιρουμένου παντρεμένου προσώπου που δεν έχει

συμπληρώσει την εν λόγω ηλικία.

Ο Νόμος επιβάλει μόνο στους γονείς του ανήλικο τέκνου την υποχρέωση διατροφής

αυτού. Η υποχρέωση αυτή θα εξασκείται από κοινού, και ο κάθε γονέας θα

συνεισφέρει ανάλογα με τις δυνατότητες του, ακόμα και στην περίπτωση που το

ανήλικο έχει περιουσία εγγεγραμμένη στο όνομα του.

Συνεπακόλουθα ο Νόμος μιλά για υποχρέωση και όχι για δικαίωμα, όπως αναφέρεται

στις διατάξεις που έχουν να κάνουν με το δικαίωμα της προσωπικής επικοινωνίας. Ο

γονέας δηλαδή είναι υποχρεωμένος να διατρέφει το ανήλικο τέκνο έστω και αν ο

ίδιος διάλεξε όπως απεμπολήσει το δικαίωμα του για προσωπική επικοινωνία.

Σε περίπτωση διαφωνίας των γονέων για το ποσό συνεισφοράς στην διατροφή, το οικογενειακό δικαστήριο μπορεί κατόπιν αίτησης του άλλου

γονέα ή του ανήλικου τέκνου να ρυθμίσει το θέμα της διατροφής σύμφωνα με τις

πρόνοιες του Νόμου επιτελώντας ένα ρόλο ρυθμιστή.

Η νομολογία αναγνωρίζει πως είναι ευθύνη του γονέα στο να προβεί σε πλήρη και

αληθινή αποκάλυψη των οικονομικών του πόρων και δυνατοτήτων και στην

περίπτωση απουσίας τέτοιας αποκάλυψης το δικαστήριο οφείλει να ενεργήσει βάση

των στοιχείων που έχει ενώπιον του.

Με την ενώπιον του προσαχθείσα μαρτυρία το δικαστήριο θα πρέπει πρώτα να

προσδιορίσει τις ανάγκες του ανήλικου τέκνου και έπειτα σταθμίζοντας τις

δυνατότητες του κάθε γονέα, να καταλήξει σε ένα εύλογο ποσό διατροφής, αλλά και

στο ποσοστό που ο κάθε γονέας θα είναι υπόχρεος να συνεισφέρει.

Είναι νομολογημένο και το δικαστήριο γνωρίζει ότι είναι συνηθισμένο σε τέτοιες

αιτήσεις οι γονείς να προσπαθούν να παρουσιάσουν παραπλανητικά στοιχεία ως

προς τα εισοδήματα τους αλλά και τις ανάγκες του ανήλικου. Για τον λόγο αυτό το

δικαστήριο θα λάβει υπόψη όλα τα στοιχεία, γνωρίζοντας πως το μέτρο της διατροφής δεν μπορεί να εξευρεθεί με απόλυτους αριθμούς και θα καταλήξει σε ένα ποσό με οδηγό την κοινή λογική και πείρα, εκτιμώντας τις ανάγκες του ανηλίκου με τρόπο

αντικειμενικό και κατά πόσο τα κονδύλια που ζητούνται για τις ανάγκες του είναι υπό

τις περιστάσεις λογικά. Σε κάθε περίπτωση θα πρέπει να διατηρηθεί το επίπεδο ζωής του ανήλικου που θα είχε εάν οι γονείς του συμβίωναν, στο μέτρο που αυτό είναι δυνατό.

Τα δικαστήρια σε τέτοιες περιπτώσεις τόνισαν πως σημασία έχει η εισοδηματική

ικανότητα, δηλαδή το τι εύλογα θα μπορούσε να επιτύχει ο κάθε γονιός εφόσον τις

δυνατότητες που διατηρούσε τις συνόδευε η αναγκαία βούληση για ανάπτυξη και όχι

ό,τι επέλεξε να διαμορφώσει ώστε να διατηρείται σε κατάσταση αδυναμίας που  να

μην του επιτρέπει να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις του.

Disclaimer:Το παρών άρθρο περιέχει πληροφορίες μόνο για γενική καθοδήγηση και δεν υποκαθιστά τις επαγγελματικές συμβουλές, τις οποίες πρέπει να ζητάτε πριν προβείτε σε οποιαδήποτε ενέργεια.

Συντάκτης

Κωνσταντίνος Γ. Καζαντζής

ΓΕΩΡΓΙΟΣ Κ. ΚΑΖΑΝΤΖΗΣ Δ.Ε.Π.Ε.

ΔΙΚΗΓΟΡΟΙ