Δικαίωμα Προσωπικής Επικοινωνίας Γονέα Τέκνου

Σχετικά: 2, 17 και 17Απερι Σχέσεων Γονέων και Τέκνων Νόμος (216/1990)

Ο νόμος προβλέπει ότι ο γονέας με τον οποίο δεν διαμένει το τέκνο διατηρεί το δικαίωμα της προσωπικής επικοινωνίας με αυτό, είτε λόγω διάλυσης του γάμου, είτε λόγω διάστασης. Σε περίπτωση διαφωνίας, ο γονέας αυτός δύναται να αποταθεί στο Οικογενειακό Δικαστήριο. Το δικαστήριο θα εκδώσει διάταγμα επικοινωνίας μόνο αν τούτο είναι προς το συμφέρον του τέκνου.

Ως τέκνο θεωρείται πρόσωπο που δεν έχει συμπληρώσει το 18ο έτος της ηλίκίας του, αλλά δεν περιλαμβάνει έγγαμο πρόσωπο που δεν έχει συμπληρώσει την εν λόγω ηλικία.

Σε διάφορα συγγράμματα και αποφάσεις, αναφέρονται τα εξής ως προς τον σκοπό, τη λειτουργία και την φύση του δικαιώματος της επικοινωνίας:

1. η διατήρηση του ψυχικού δεσμού μεταξύ γονέα και τέκνου,

2. η διατήρηση της προσωπικής σχέσης,

3. η αποτροπή της αποξένωσης τους,

4. η μείωση των συνεπειών της ανώμαλης εξέλιξης της έγγαμης συμβίωσης,

5. η ικανοποίηση των αισθημάτων αγάπης, συμπάθειας, στοργής και ενδιαφέροντος μεταξύ τους και η δυνατότητα του γονέα για άμεση γνώσηςτης ανάπτυξης και εξέλιξης της προσωπικότητας του τέκνου,

6. της ανάπτυξης και εξέλιξης της προσωπικότητας του τέκνου,

7. της πνευματικής ανάπτυξης και γενικά της παρακολούθηση της όλης πορείας του τέκνου.

Δευτερεύον σκοπός του δικαιώματος της επικοινωνία είναι να επιτύχει στην πράξη κάποιο έλεγχο του γονέα με τον οποίο διαμένει το τέκνο, αφού ο νόμος τον θεωρεί υπόχρεο εν αντιθέσει με τον άλλο γονέα (με τον οποίο δεν διαμένει το τέκνο

) που θεωρείται δικαιούχος. Ο υπόχρεος γονέας οφείλει να μην παρεμποδίζει την επικοινωνία του δικαιούχου με τον ανήλικο, ενώ ο δικαιούχος έχει την υποχρέωση, τις ώρες που βλέπει το παιδί, να μη διαταράζει τη σχέση του με τον υπόχρεο γονέα είτε προσπαθώντας να του εμπνεύσει αντιπάθεια γι΄ αυτόν είτε επεμβαίνοντας στον τρόπο άσκησης της επιμέλειας, την οποία συνήθως θα έχει ο υπόχρεος. Η κύρωση σ΄ αυτές τις περιπτώσεις μπορεί να είναι για μεν τον υπόχρεο γονέα, που ασκεί και την επιμέλεια, η αφαίρεση της άσκησής της με δικαστική απόφαση για την κακή άσκηση της γονικής μέριμνας, ενώ για το δικαιούχο γονέα η αφαίρεση του δικαιώματος επικοινωνίας μετά από διαφοροποίηση, της δικαστικής απόφασης που το είχε παραχωρήσει.

Στην υπόθεση Μαρία Μαυρονικόλα -v- Άντη Ξάνθου (2011) 1 ΑΑΔ 293 αναγνωρίστηκε το θετικό καθήκον του γονέα που μαζί του διαμένει το παιδί στο να ενθαρρύνει και να προτρέπει την επικοινωνία του παιδιού με τον άλλο γονέα.

Σε αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων αλλά και αποφάσεις του Ανώτατου Δικαστηρίου, αναγνωρίστηκε ότι η πρόσβαση του γονέα στο τέκνο αποτελεί πτυχή του δικαιώματος για οικογενειακή ζωή. Δικαίωμα που προστατεύετε τόσο από την Ευρωπαϊκή Συνθήκη Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων αλλά και του Συντάγματος της Κύπρου.

Στην αγγλική υπόθεση RE KD (A minor) (1988) αναφέρεται ότι το δικαίωμα μπορεί να περιοριστεί εφόσον δεν ασκείτε προς όφελος του σκοπού που παρέχεται, δηλαδή για την συμβολή του γονέα στην ευμέρια του τέκνου.

Δικαίωμα προσωπικής επικοινωνίας με το ανήλικο τέκνο έχουν και οι ανιόντες οποιουδήποτε βαθμού των γονέων του τέκνου και κανένας δεν έχει το δικαίωμα να το παρεμποδίζει, εκτός αν υπάρχει σοβαρός λόγος που αφορά αποκλειστικά τη διασφάλιση του συμφέροντος του τέκνου.

Disclaimer:Το παρών άρθρο περιέχει πληροφορίες μόνο για γενική καθοδήγηση και δεν υποκαθιστά τις επαγγελματικές συμβουλές, τις οποίες πρέπει να ζητάτε πριν προβείτε σε οποιαδήποτε ενέργεια.

Συντάκτης

Κωνσταντίνος Γ. Καζαντζής

ΓΕΩΡΓΙΟΣ Κ. ΚΑΖΑΝΤΖΗΣ Δ.Ε.Π.Ε.

ΔΙΚΗΓΟΡΟΙ